DDD – DDA zbiór i podzbiór.
Termin, który od ponad 20 lat pomaga w Polsce nadać tożsamość osobom zmagającym się z bardzo specyficznymi trudnościami w poczuciu własnej wartości, relacjach, życiu w harmonii i szczęściu.
Osoby, których styl funkcjonowania, myślenia i czucia zdeterminowały określone warunki emocjonalne panujące w rodzinach, w których wzrastali. Decydują one nie tylko o tym, jak człowiek jako dorosły funkcjonuje w relacjach, ale także jak doznaje siebie samego – na ile ma kontakt z tym, co rzeczywiście przeżywa. Skutkiem doznanych urazów może być utrudnione rozpoznawanie własnych stanów wewnętrznych – zarówno emocjonalnych, jak i doznań cielesnych.
W pierwszym odcinku przyglądamy się temu, co to w ogóle znaczy DDA/DDD i dlaczego uważamy, że należy wyodrębniać ten zespół cech w syndrom, który pomaga zrozumieć i uleczyć osoby doświadczające traumy relacyjnej we wczesnym dzieciństwie – powtarzającego się braku ukojenia w relacjach z najbliższymi.
W dorosłe życie wchodzą z ciężarem, którego nie rozumieją, nie chcą, ale nie wiedzą że mogą się go pozbyć. Pomagamy zrozumieć, że to nie oni nim są, tylko ciężar, którym zostali obarczeni przez środowisko, w jakim wzrastali.
